VI

Wyszłyśmy szybko z apartamentu. Bell nigdzie tu nie było. Zeszłyśmy na dół i pytaliśmy się pracowników i nawet gości czy przypadkiem jej nie widzieli. Dziewczyna na recepcji (ze straszną tapetą na mordzie) powiedziała, że wybiegła z budynku. Nie no świetnie. I gdzie my mamy ją teraz szukać ?? Zostawić jej nie możemy, ale jak zaczniemy szukać to możemy się zgubić. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do Zayn'a.
A tak w ogóle pewnie się zastanawiacie skąd mam jego numer.. Najzwyczajniej wzięłam jego telefon i spisałam numer. Tyle, że jak teraz zadzwonię będzie miał mój numer, ale jestem za leniwa, żeby pójść do góry i kazać im zejść.

*Rozmowa*
Z: Ymm.. Halo. Kto mówi ??
J: Malik, to ja Jessica. Zbierzcie się i chodźcie pomóc szukać Belli.
Z: Okok.. Już idziemy. Pa.
J: Nara.
*Koniec rozmowy*

Po chwili byli już z nami.
- Harry i Liam zostali. No wiecie tak jakby jednak wróciła.
- Ok. Już chodźmy.
Szukaliśmy chyba z godzinę, ale jej nie znaleźliśmy. Zrezygnowani wróciliśmy z powrotem do hotelu.

Oczami Tiffany
Niall zaprosił mnie na spacer. Byłam taka szczęśliwa. Uwielbiam go. Ten jego uśmiech i błękitne oczy.. Można normalnie utonąć w tych jego tęczówkach. Spacerowaliśmy po różnych uliczkach niedaleko hotelu, aż w końcu dotarliśmy do parku. Wyglądał pięknie.

 

- Jejku !! Jak tu pięknie. - Zachwycałam się na głos.

- Ciesze się, że ci się podoba. - Popatrzał mi w oczy. Kurde niech tego nie robi, bo mu tu na zawał padnę.

Nagle zawiało, aż mnie dreszcze przeszły.

- Zimno ci ?? - Zapytał zmartwony.

- Nie.

- Naprawdę ?? Nie wciśniesz mi tu żadnych kitów. Jesteś dość cienko ubrana. - Stwierdził i nałożył mi na ramiona swoją bluzę. On jest taki słodki. Uśmiechnęłam się do niego najładniej jak potrafiłam, a on to odwzajemnił. Szliśmy dalej, aż usłyszałam czyjś szloch. Dobrze znałam ten szloch. Jakieś cztery ławki dalej siedziała zapłakana Bella. Niall jej nie zauważył. Podbiegłam szybko do niej. Mój towarzysz zaraz za mną.

- Bella wszystko ok ?? Co się stało ?? - Zapytałam.

- Bo on.. on.. - I znowu zaniosła się jeszcze większym płaczem. 

Przytuliłam ją do siebie i próbowałam uspokoić, co było trudne. Po jakichś 10 minutach zaczęła mówić.

- No więc siedziałam w pokoju i narzekałam, że Styles robi ciągle syf i jeszcze, że jest leniwy i że jest brudasem. Zaczęliśmy się kłócić. A on potem powiedział, że "widać jak mnie rodzice wychowali. Skoro ja taka jestem to ciekawe jacy są oni".. - I znowu się rozpłakała. Mimo, że strasznie rzadko to teraz, aż się we mnie gotowało. Próbowałam jednak zachować spokój.

- Chodź wrócimy do hotelu. Pewnie dziewczyny się o ciebie martwią.

- Nie będę z nim spała w pokoju, z resztą dziś już i tak nie zasnę. Posiedzę w salonie.

- To będziemy ci dotrzymywać towarzystwa, jakoś na zmianę. - Uśmiechnęłam się.

- Będę wolała być sama.

- Jak wolisz. :) - Wstaliśmy i ruszyliśmy w stronę hotelu.

Oczami Belli

Wracaliśmy powoli do tego zjeb***go hotelu. Na samą myśl o Styles'e mną trzęsło. Kiedy weszliśmy do apartamentu Mel i Meg chodziły w kółko, a wszyscy oprócz Jessie siedzieli jak na szpilkach, ale wiedziałam, że o ona także się o mnie martwiła.

- Boże !! Wróciłaś !! - Wydarły się Megan i Melody. Przytuliły mnie strasznie mocno, a wszystkim chłopakom jakby kamień spadł z serca.

- Możecie już iść spać i się nie martwić.

- A ty nie idziesz ?? - Zapytała Meg.

- Ja już dziś nie zasnę. Chcę posiedzieć sama tu.

- Ale na pewno ?? - Upewniała się Mely.

- Tak.

- No dobra, dobranoc.

*00.00*

Mamy już północ a ja dalej tu siedzę. Ta cisza jest trochę przytłaczająca, ale lepsze to niż bycie z Harrym w jednym pokoju..

Usłyszałam jak jakieś drzwi się otwierają. Kątem oka widziałam, że to drzwi od (?)mojego(?) pokoju.

Oczami Harrego

Leżałem na łóżku i nie mogłem spać. Ciągle się obwiniałem. Powinienem przeprosić Belle.. I to zaraz, teraz.. Podniosłem się i zerknąłem na zegarek elektryczny 00.03. Ciekawe czy tam jeszcze siedzi.. Czy śpi. Zaraz zobaczę. Powoli otworzyłem drzwi i zobaczyłem ją siedzącą na kanapie i wpatrującą się w wyłączony telewizor. Obszedłem kanapę od tyłu i usiadłem na przeciwnym rogu od siedzącej dziewczyny. Byłem pewien, że mnie zauważyła już wtedy jak wyszedłem z pokoju.

- Bella.. - Zacząłem niepewnie. - Wiem, że nie chcesz mnie widzieć. Rozumiem to, ale chcę cie przeprosić. Tak szczerze. Naprawdę. Nie liczę na przebaczenie, ani nic. - Skończyłem.

- To dobrze, że na nie nie liczysz, bo go nie dostaniesz. - Stwierdziła.

- Ja naprawdę nie chciałem. Ja po prostu nie panuję nad tym co mówię w złość. Zazwyczaj mówię coś nietaktownego albo coś czego nie chcę.

- Ja też byłam zła i choć myślałam nad tym jak rodzice cię wychowali nie powiedziałam tego. Oni najprawdopodobniej starali wychować cię dobrze, ale ty to po prostu to trudny charakter człowieka i z tym nie da się nic zrobić. - Kurde muszę się postarać żeby mi wybaczyła. Ja ją naprawdę lubię. Przysunąłem się do nie i ją przytuliłem. Zaczęła się wyrywać, chciała chyba nawet krzyczeć, ale również nie chciała obudzić reszty. W końcu jednak się uspokoiła, ale za to się rozpłakała. Przycisnąłem ją do siebie mocniej.

 

- Naprawdę mi przykro. Zrobię co zechcesz, ale weź mi wybacz. - Powiedziałem bliski płaczu. Po prostu nie mogłem patrzeć jak ona się smuci.

- Zrobisz co zechcę ?? - Popatrzała na mnie tymi niebieskimi, zapłakanymi patrzałkami.

- Tak, ale weź mi przebacz.

- Ok. Wybaczam, ale to "zrobię co zechcesz" zachowam na później. - Uśmiechnęła się delikatnie a ja się zaśmiałem.

- Dobra. - Ziewnęła. - Jesteś śpiąca ??

- Nie. - Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do nas do pokoju. Ułożyłem ją na łóżku, a potem sam się położyłem. Przytuliłem ją i po chwili zasnęliśmy.

Oczami Jessie

Obudziłam się po północy. Podeszłam do drzwi i po cichu je otworzyłam. Chciałam sprawdzić czy u Belli wszystko ok. Zobaczyłam jak Styles stara się ją przeprosić, potem ją przytulił, a ona w końcu mu wybaczyła. Ja bym albo mu nie przebaczyła, albo trzymała go tak jeszcze z tydzień. Ale to ja, Bella mimo, że by chciała nigdy nie będzie taka jak ja i to nawet dobrze. Nikt nie chciałby być kimś takim jak ja.

---------------------------------------------------------------------------------------

Proszę oto Rozdział VI. Szczerze, uważam, że całkiem dobrze mi wyszedł, ale ocenę zostawiam wam.

Myślałam, że zajmie mi dłużej napisanie go, ale wena mnie wzięła. :D

KOMENTUJCIE :)